Mijn rugzak en ik zijn één.
Al vanaf de eerste dag voel ik hem nauwelijks en ook het gewicht lijkt me niet te hinderen.
Lijkt…want ongemerkt doet mijn zware rugzak een aanslag op mijn gewrichten.
Vandaag wil ik lief zijn voor mezelf, ik ga mijn rugzak een keer laten vervoeren!
In de hoop mijn knieën zoveel mogelijk te ontzien, zodat ze nog beter genezen.
De eerste paar kilometers voelt het alsof ik iets vergeten ben, maar het went snel.
Ik loop over heuvels, door kleine dorpjes en volg de lange wegen. Ook nu ervaar ik de leegte om mij heen.
Ik geniet van het landschap en voel me zo licht, dat het lijkt alsof ik gedragen word.
Zelfs mijn hoofd voelt licht, bijna duizelig.
Ik blijf een paar keer staan om foto’s te maken en voel het enorme verschil tussen de last van de zware rugzak en de lichtheid van vandaag.
Weer zie ik een levensles voorbij komen. Hoe licht kan het leven zijn, wanneer ik niet continue zoveel ballast meedraag?!
- Dag 15: Viloria de Rioja – Villafranca Montes de Oca, 20 km
