Het is een prachtige ochtend wanneer ik het pad op ga. Er hangt een nevel over het dal en de zon probeert door te breken.
Ik voel me een beetje slaperig en mijn spieren moeten nog opwarmen. De eerste klim omhoog is daardoor best pittig.
De zonsopkomst is werkelijk prachtig. Ik maak de ene na de andere foto en zie mezelf omringd door orbs (*).
Terwijl ik mijn camera verplaats, vliegen ze met me mee. Ik zie ze op plekken waar ik ze verwacht en voel een warme gloed door me heen gaan. Ik ben wakker.
Onderweg zie ik symbolen en wegwijzers die gemaakt zijn door creatieve pelgrims. Ik ben altijd blij wanneer ik een teken zie, ze laten me weten dat ik het juiste pad bewandel.
Ik pak een grote steen en hoop bij te dragen aan het behoud van het pad.
Na een paar kilometer wordt het bos steeds dichter en donkerder. Mijn maag begint te knorren en ik zou best een kop koffie lusten, maar ik weet dat het eerstvolgende dorp nog ver weg is.
Als ik voorbij een lange bocht ben, ontdek ik een open plek in het bos waar muziek vandaan komt. Ik zie een eenvoudige foodtruck met blije eigenaren. Ze hebben kleine snacks, fruit én koffie, alles is op donatie basis.
Ik doe een mini dansje, wat een feest!
Ik drink, eet en bedank de lieve mensen die mijn dag een gouden randje geven en vervolg mijn pad.
(*) Orbs
Op mijn foto’s zijn orbs te zien als blauwwitte of groen oplichtende bollen en verschijnselen.
Ik heb ze de afgelopen weken overal gezien op soms onverwachte plaatsen in de natuur, vaak ook in de buurt van kerken en kathedralen. De betekenis van orbs, maar vooral de betekenis van orbs voor míj, laat ik nu nog even achterwege. Dat ze veel met me doen, is me inmiddels duidelijk. Ondertussen wandel ik verder met openheid, leer en ontdek.
- Dag 16: Villafranca Montes de Oca – Atapuerca, 18 km
