Na zoveel dagen op de camino is het lopen een vast onderdeel van mijn leven geworden en het voelt vreemd om een rustdag in te lassen.
Ik voel me goed en zelfs mijn gevoelige linkerknie geeft aan dat de dagelijkse kilometers behapbaar zijn.
Toch merk ik dat mijn lichaam het zwaar heeft. Ik eet meer dan ooit en val kilo’s af. De eerste weken vond ik dat een prettige bijkomstigheid, maar na een maand vind ik het vooral belangrijk dat mijn energieniveau op pijl blijft.
Een pas op de plaats dus.

Het stadje Astorga ligt op de grens van het berggebied waar ik doorheen zal lopen en ik wil uitgerust aan het volgende traject beginnen. Samen met mijn caminomaatje besluit ik hier een extra dag te blijven.

De kleine albergue waar ik verblijf, wordt gerund door een liefdevolle Braziliaanse familie en ik voel me er direct thuis.
Ik slaap uit, laat mijn was doen en geniet van een uitgebreid ontbijt. Pas ruim na de middag loop ik het stadje in.

Astorga ontwikkelde In de 19e eeuw een belangrijke chocolade-industrie en de stad staat nu bekend om zijn chocola.
Ook het sprookjesachtige bisschoppelijk paleis, ontworpen door de Spaanse architect Gaudí is een bezienswaardigheid.

Ik bezoek het paleis en koop een flink stuk chocola. Ik loop nog een klein rondje en hoor ineens mijn naam. De Amerikanen waarvan we eerder afscheid hadden genomen, zijn zojuist in Astorga aangekomen. We drinken een drankje, praten bij en zijn blij verrast dat we elkaar waarschijnlijk nog een aantal dagen zullen volgen.

Ik geniet van de onverwacht prettige rustdag.

• Dag 33: Astorga, 0 km