De dag begint met een afscheidsceremonie in de hostel. Onze host vraagt ons om in een kring te gaan staan en neemt ons in gedachten mee naar de afgelopen tijd. We denken terug aan onze voorbereiding, het afscheid thuis en de reis naar dit beginpunt. Terwijl ik denk aan de eerste stappen die ik ga zetten, word ik overvallen door emotie. De gedachte aan mijn dierbaren en mijn intentie om een nieuwe weg in te slaan, wordt me teveel. De tranen stromen over mijn wangen en ik kan niet meer stoppen met huilen.

Na de ceremonie is het tijd om te gaan. Nog nasnotterend neem ik afscheid van de anderen. Terwijl iedereen uitgelaten vertrekt, neem ik alle tijd om mijn schoenen aan te trekken, mijn veters extra goed te strikken en ook mijn rugzak verstel ik nog een paar keer voordat ik de deur van de hostel achter me dicht trek. Ik wil mijn moment van vertrek heel bewust ervaren.
Ik loop langs het kerkje en vraag in gedachten om “veiligheid, gezondheid en kracht”. Ik vervolg mijn weg, loop over de brug en via de stadspoorten verlaat ik St. Jean, waar ik mijn eerste stappen zet op de camino. Ik voel tranen branden, maar wil er niet aan toegeven. Gewoon gáán!

De eerste kilometers ben ik verzonken in gedachten. Ik ben bezorgd over alles wat me te wachten staat en kan nog niet echt genieten.
Dan zie ik ineens een dikke pony staan. Hij staat in een kleine weide naast een woning – die voor mijn gevoel het einde van de bewoonde wereld markeert. De dikke pony kijkt me vriendelijk aan en ik moet lachen om zijn grappige uiterlijk. Hij lijkt alsof hij daar staat om alle pelgrims een goede reis te wensen.
Ik loop naar de pony en geef hem een aai over zijn hoofd. Met zijn warme ogen vertelt hij mij dat alles goed komt. Ik glimlach en voel alle zorgen van me afglijden.

De eerstvolgende keer dat ik achterom kijk, zie ik St. Jean ver achter me liggen in het dal. De weg loopt steil omhoog en vóór mij begint de pittige klim over de Pyreneëen. Ik kijk om me heen en zie de bergen, ik hoor vogels zingen en blijf een moment staan om van het uitzicht te genieten. Eindelijk ben ik écht aangekomen op het pad.

St .Jean pied de Port - Borda, 9 km