Ik heb al vroeg de albergue verlaten. De zon is net aan het opkomen en het is nog erg koud.
Vandaag ben ik vooral geinteresseerd in mijn bestemming.
Met mijn wandelmaatjes zal ik overnachten in het Real Monasterio de San Zoilo in Carrión de las Condes.
Een prachtig Benedictijns klooster dat stamt uit het jaar 1000 en dat later ook werd gebruikt als hospitaal en rustplaats voor pelgrims.
Het klooster wordt gezien als het hart van de camino. Het pad loopt direct achter het klooster langs en gezien vanaf mijn startpunt ligt het klooster precies op de helft.
Tegenwoordig is het een prachtig hotel en een nog redelijk onontdekte parel op de camino.
Ik ben geinteresseerd in de rijke historie en ben tegelijkertijd ontroerd dat ik de nacht doorbreng op een unieke plek, halverwege mijn pad.
Ik verheug me enorm op een fijne hotelkamer met eigen badkamer in een historisch gebouw..
Maar eerst moet ik nog een lange weg bewandelen. Ik kom langs diverse interessante plekken, bezoek een kathedraal en maak veel foto’s, maar voor mijn gevoel komt er geen eind aan.
Ik ben opgelucht wanneer ik het klooster eindelijk bereik. Binnen hoor ik passende muziek op de achtergrond en ik voel direct de sfeer die past bij het gebouw. De historie van het pand is bewaard gebleven. Ik zie oude houten balken tegen het plafond, er hangen klassieke spiegels en ik zie originele stoelen en tafels uit vervlogen tijden. In elke ruimte hangen originele schilderijen en tekeningen.
Mijn oog valt bijna direct op de binnenplaats met fantastische gewelven.
Ik vraag bij de receptie of ik naar binnen mag en speciaal voor mij wordt een zware houten deur naar de binnenplaats geopend.
De binnenplaats is vierkant en is omgeven door bewerkte pilaren en fascinerende gewelven. De stenen vloer bestaat uit enorme ongelijke tegels, overduidelijk gesleten door eeuwenlang gebruik. Ik loop in stilte een ronde en bekijk alles wat ik tegenkom met aandacht.
Ik plaats zorgvuldig mijn voeten en denk aan alle monniken, pelgrims en geleerden die hiwr eeuwen geleden ook liepen. Misschien al biddend, misschien in stilte.
Door alle intenties, gebeden en gedachten die hier ongetwijfeld zijn achtergelaten kan dit niet anders dan een spirituele plek zijn.
Ik maak de ronde af en ga zitten op een bank die mij een fijn gevoel geeft.
Ik kijk en ervaar. Alleen al de architectuur vind ik overweldigend.
Af en toe werpen andere gasten een snelle blik op de binnenplaats, maar het grootste deel van de tijd ben ik alleen met mijn gedachten. Ik denk aan de reis van pelgrims in vroege tijden en ik denk aan mijn eigen reis.
Misschien laat ik ook een heel klein stukje van mezelf en mijn gedachten achter, voor al diegenen na mij.
Ik ga in ieder geval mijn mede pelgrims ontmoeten in dit hotel en de eerste helft van de camino vieren. Wederom een mijlpaal!
